هنگامی که ما در مورد فضای عمومی صحبت می کنیم، ما اغلب پارک را با مردم شاد و آرام در یک روز آفتابی تصور می کنیم. در حقیقت این یک رویکرد بسیار محدود است. آیا تا به حال در هنگام بازدید از یک فضای عمومی احساس گناه کرده اید؟گفتگو با ویراستاران لس آنجلس، سائوپائولو، آرژانتین و اروگوئه از سردبیران روزنامه های بزرگ درباره تعیین فضاهای عمومی برای همه

نیکلاس والنسیا: فرض میکنیم فضاهای عمومی پارک یا مربع هستند، اما آیا مراکز خرید و مراکز فرهنگی خصوصی می توانند فضاهای عمومی باشند؟ چه چیزی به عنوان “عمومی” درک می کنید؟

ویکتور دلاکو: عمومی چیزی است که متعلق به مردم است؛ به همه آنها. برای من، تعریف اصلی عمومی، این است که اگر همه افراد بدون هیچ گونه استثنائی از طبقه اجتماعی، جنسیت، رنگ، گرایش جنسی، بتوانند از همان فضا استفاده کنند. در مورد مراکز یا مراکز خصوصی دیگر، این درست نیست، بنابراین می توانم بگویم که اگرچه برای مردم باز است، نمی توان آن را یک فضای عمومی در ذات خود دانست، چرا که  برای بسیاری از مردم ممنوع است

اریک بالدوین: به طور کلی، من فکر می کنم که عموم مردم ارتباط برقرار می کنند. این باز و قابل دسترس است این می تواند عملا یا به وسیله فضای فیزیکی باشد. در حالی که این امر می تواند در معماری و یا در اطراف آن اتفاق بیفتد، طراحی شهری، فضای داخلی، و غیره – من فکر می کنم به طور کلی این ارتباط و مبادله است.

کلارا اوت: برای من، فضاهای عمومی کسانی هستند که اجازه دسترسی دموکراتیک، غیر محدود کننده و آزادانه را می دهند مستقل از آن که مالک آن مکان باشد.من هرگز به جنبه مجازی فضاهای عمومی فکر نکردم.بازسازی بزرگره مین هوکو به فضای عمومی یک پیروزی عظیم برای مردم در سائوپائولو بود

ویکتور دلکو: من نیز موافقم، اما من معتقدم مهم است که بگوییم در فضاهای عمومی فیزیکی، ارتباطات و مبادلات موجود همیشه بر اساس هویت فرد متفاوت خواهد بود. به اعتقاد من فضای عمومی، محل مناقشه ای است که مسئولیت ایجاد  میکند به عبارتی شهر و شهروندان آنمسئولیتبر عهده میگیرند.

پآولا پینتس: موافقم اما من فکر می کنم بهترین راه برای شروع بهبود یافتن این است که با تشویق اقلیت ها و زنان به خارج شدن از آن،با استفاده از فضای عمومی موجود برای صحبت کردن.و در نتیجه صحبتهای به عمل آماده فضای برای همه مشترک و هیچ کس نباید آنرا نباید محدود کرد

فاز اولیه اولین پارک فرهنگی لندن در امتداد تامز به عموم مردم باز می گردد. این پروژه توسط  طراحی دیلر. رنفرو. آرگیروس طراحی شده است  و در شبه جزیره گرینویچ قرار گرفته است. پارک با نام “جزر و مد”، نمایشگاه هنرهای آزاد را برای هنرمندان برجسته و مشهور جهان ارائه می دهد و شامل یک مسیر منظم برای راه رفتن، پیاده روی و مراقبه است که به صورت آزاد برای همه قابل دسترسی است. پل های بین جاده ای با ارتفاع بالا از چوب های چسبانده شده با گیاهان بومی کاشته شده و گیاهان طبیعی بازدیدکنندگان را با سیستم عامل هایی برای مکث، بازتاب و لذت بردن از منظره های اطراف رودخانه تیمز می گذرانند. قسمت اول چشم انداز  به طول 5 کیلومتر دارای مجموعه ای از 9 متر ارتفاع که از طریق درختان بومی و مجسمه های غول پیکر توسط دیمین هورست و آلن جونز طراحی شده است یک میز پیک نیک 27 متر طولانی و یک باغ  با جت های احاطه شده توسط رودخانه باعث آرامش از شلوغی شهر می شود. چارلز امرسون جزر و مد آثار هنری قابل توجهی را برای کاوش در امتداد مسیر دارد. با اشاره به آب های اطراف، ساکن سابق شبه جزیره گرینویچ و دو هنرمند برجسته انگلیسی بریتانیایی  دامین هرتز

شرکت معماری دانمارکی هنینگ لارسن یک پیشنهاد جدید برای خانه فرهنگی اوستراوا در جمهوری چک ایجاد کرد. به عنوان جایزه دوم در مسابقه بین المللی، فریم های بتنی جبران شده پروژه، شکل جدید تالار کنسرت اوستراو را با همکاری ساختار موجود هماهنگی دارد طراحی بر روی باز بودن و اتصال به خارج از منزل در محوطه نیمه هزاره تاکید می کند تا یک آیکون آرام برای شهر ایجاد کند طراحی هنینگ لارسن برای سالن کنسرت جدید برای اوستراوا یک شهر کوچک در گوشه شمال شرقی جمهوری چک، در رقابت دعوت شده توسط شهر ساخته شد. این رقابت در آگوست 2018 اعلام شد و همچنین دعوت از آثار از کونیر در معماری استودیو، و استیون هول معمار برجسته، که در نهایت برنده رقابت شد. دیدکنندگان را دعوت می کند تا به عبور از نور و سایه گام بردارند که یک الگوی نگاشته شده بر روی ورق موسیقی ناپدید می شود جکوب کورک، مدیر کل شریک و طراحی در هنینگ لارسن، توضیح می دهد که سالن کنسرت اوسترا به عنوان نماد آرام در نظر گرفته شده است.این ساختمان همیشه باز است، معماری آن که معماران با گذشت زمان از فضا عبور می کنند، به جای آنکه فضاهای فرهنگی را به چندین رقیب محدود کند سالن کنسرت جدید را تبدیل به یک  خانه جدیدی برای جشنواره فیلارمونیک ارکستر در یک محوطه باز کرده است که امروز توسط خانه فرهنگی اوستراوا و فرهنگ و سعدی دکتر میلوید اشغال شده است