حتما تا به حال خانه‌‌های در حال ساختی را دیده‌اید که شهرداری آن‌ها را پلمب کرده است. علامت پلمب نشانه آن است که سازنده تخلفی انجام داده و شهرداری تا بررسی و رسیدگی به آن تخلف جلوی پیشرفت پروژه را گرفته است. یکی از این تخلفاتِ بسیار متداول «اضافه بنا» است. اما اضافه بنا چیست و شهرداری با متخلفان چه برخوردی می‌کند؟

تخلف اضافه بنا چیست؟

شهرداری برای مناطق مختلف شهر با توجه به میزان جمعیت، عرض خیابان و معیارهای دیگر پارامتری به نام «تراکم» تعریف می‌کند. تراکم به زبان ساده به تعداد طبقاتی گفته می‌شود که هر فرد می‌تواند در زمین خودش احداث کند. رعایت تراکم برای دریافت پایان کار ساختمان الزامی است و اگر شهرداری حین یا پس از پایان عملیات ساخت متوجه شود که سازنده تراکم منطقه را رعایت نکرده می‌تواند طبق قانون او را جریمه کند. این مورد یکی از دو شکل تخلف «اضافه بنا» است.

برای توضیح نوع دوم تخلف باید با مفهومی به نام «سطح اشغال» آشنا شوید. سطح اشغال به درصد اشغال شده از زمین توسط ملک گفته می‌شود. شما به عنوان مالک تنها اجازه دارید 60 از طول زمینتان را به ملک مسکونی اختصاص دهید. البته قوانینی نیز وجود دارد که به شما اجازه مقداری پیش‌آمدگی می‌دهد. در هر صورت اگر شما بیش از درصد مجاز سطح زمینتان را به ملک اختصاص دهید، مرتکب تخلف اضافه بنا شده و شهرداری با شما برخورد می‌کند.

جریمه اضافه بنا چیست؟

قانون‌گذار برای تخلف اضافه بنا دو نوع جریمه تعیین کرده است: قلع بنا یا جریمه مالی.

اگر بعد از رسیدگی به تخلف شما حکم به قلع بنا داده شود، شهرداری موظف است بخش‌های اضافه‌ای که ساخته‌اید (طبقه‌ی بیشتر یا پیش‌آمدگی بیشتر) را تخریب کند و پرداخت هزینه‌های تخریب نیز بر عهده شماست. معمولا در شرایطی حکم قلع بنا صادر می‌شود که در این زمینه ضرورت وجود داشته باشد. مثلا سازنده اصلا اصول فنی یا بهداشتی و شهرسازی را رعایت نکرده باشد و سازه مذکور برای سرنشینانش خطر داشته باشد.

اما اگر ساختمان با اصول فنی و بهداشتی و شهرسازی را رعایت کرده باشد و ضرورتی به حکم قلع بنا وجود نداشته باشد، شهرداری می‌تواند با دریافت جریمه نقدی از تخلفتان چشم‌پوشی کند.

طبق قانون میزان جریمه نقدی به این ترتیب تعیین می‌شود:

برای اراضی مسکونی حداقل یک دوم و حداکثر سه برابر ارزش معاملاتی برای هر متر مربع تخلف

برای اراضی تجاری و اداری حداقل دو برابر و حداکثر سه برابر ارزش معاملاتی برای هر متر مربع تخلف

اما ارزش معاملاتی چیست؟ ارزش معاملاتی به مبلغی معین گفته می‌شود که شهرداری هر ساله بر اساس معیارهایی مشخص برای هر منطقه تعیین می‌کند. از جمله این معیارها می‌توان به منطقه جغرافیایی، موقعیت مکانی و اینکه خانه در بر خیابان قرار گرفته یا نه اشاره کرد. بنابراین در صورت ارتکاب تخلف اضافه بنا و به شرطی که حکم قلع بنا برایتان صادر نشود، ممکن است بین یک دوم تا چهار برابر ارزش معاملاتی زمین جریمه شوید.

یک ابهام قانونی

همان‌طور که عنوان شد میزان جریمه برای اضافه بنا بر اساس ارزش معاملاتی ملک تعیین می‌شود. اما سوال اینجاست که آیا باید ارزش معاملاتی ملک در زمان تخلف را مد نظر قرار داد یا ارزش معاملاتی ملک در زمان صدور حکم؟ از آنجا که ارزش معاملاتی زمین سال به سال افزایش پیدا می‌کند این مسأله می‌تواند تفاوت فاحشی در مبلغ جریمه ایجاد کند. به خصوص برای ساختمان‌هایی که چند سال از ساختشان می‌گذرد.

بر اساس بخشنامه وزارت کشور و با استناد به قانون مجازات اسلامی در صورتی که زمان احداث بنا مستندا مشخص و معلوم باشد باید ارزش معاملاتی در زمان احداث بنا را به عنوان معیار جریمه در نظر گرفت. اما اگر زمان احداث بنا مشخص نباشد، معیار جریمه ارزش معاملاتی روز زمین است.

کمیسیون ماده 100، مسئول رسیدگی به تخلفات

بر اساس قانون شهرداری‌ها وظیفه رسیدگی به تخلفات مربوط به ساخت و ساز غیرقانونی بر عهده کمیسیونی به نام کمیسیون ماده 100 است. اعضای این کمیسیون عبارتند از نماینده وزارت کشور به انتخاب وزیر کشور، یکی از قاضی‌های دادگستری به انتخاب وزیر دادگستری، نماینده شورای اسلامی شهر به انتخاب شورا و نماینده شهرداری که البته حق رای ندارد و برای دفاع از شکایت شهرداری در جلسات حضور خواهد داشت.

رای کمیسیون ماده 100 قطعی است؟

بعد از صدور رای بدوی کمیسیون ماده 100 مالک به مدت 10 روز از زمان ابلاغ رای فرصت دارد تا با ارائه لایحه‌ای به رای اعتراض کند. بعد از اعتراض پرونده دوباره در کمیسیون مطرح شده و رای تجدید نظر صادر می‌شود. نکته مهم این است که در اکثر اوقات امکان حضور شما به عنوان مالک در جلسه تصمیم‌گیری کمیسیون ماده 100 وجود ندارد و اگر می‌خواهید در تجدید نظر رای کمیسیون به نفع شما برگردد باید سعی کنید یک لایحه دفاع خوب بنویسید. ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که رسیدگی به اعتراضات را کمیسیون ماده 100 با اعضایی متفاوت از کمیسیونی که رای بدوی را صادر کرده انجام می‌دهد.

باید بدانید که رای تجدید نظر قطعی و لازم‌ الاجرا است. البته طبق قانون تنها مرجعی که می‌تواند این رای را باطل کند دیوان عدالت اداری است که البته شکایت به این دیوان فرآیندی سخت و وقت‌گیر است که هر کسی سراغش نمی‌رود.

جمع‌بندی

اگر بیش از تراکم منطقه یا بیش از سطح اشغال مجاز ساخت و ساز انجام دهید، مرتکب تخلف «اضافه بنا» شده‌اید.

شهرداری می‌تواند به خاطر این تخلف شما را به پرداخت جریمه نقدی یا قلع بنا محکوم کند.

جریمه خانه‌های مسکونی یک دوم تا دو برابر ارزش معاملاتی زمین و اماکن تجاری اداری دو تا چهار برابر ارزش معاملاتی زمین است.

مسئول رسیدگی به تخلفات ساخت و ساز کمیسیون ماده 100 شهرداری است و یک بار می‌توانید به رای این کمیسیون اعتراض کنید. رای تجدید نظر نهایی و لازم‌ الاجراست.

آرماتوربندی ساختمان

آرماتوربندی یکی از مهم‌ترین مراحل ساخت ساختمان است که اگر به درستی انجام نشود، استحکام ساختمان را مورد تهدید قرار می‌دهد. انواع نیروهایی را که به بتن وارد می‌شود، می‌توان به دو دسته‌ی فشاری و کششی تقسیم‌بندی کرد. استحکام فشاری بتن به مقاومتی گفته می‌شود که بتن در برابر نیروهای وارده عمود از خود نشان می‌دهد. استحکام کششی نیز مربوط به مقاومتی است که در آن نیروها به صورت رفت و برگشتی به بتن وارد می‌شوند. بتن استحکام فشاری بالایی دارد اما در برابر نیروهای کششی بسیار شکننده و ضعیف است.

عملیات آرماتوربندی به عنوان یکی از مراحل ساخت ساختمان دقیقاً به همین منظور انجام می‌گیرد تا مقاومت کششی بتن افزایش یابد. در آرماتوربندی میلگردها به وسیله‌ی جوش یا بست فلزی کنار هم قرار داده شده و باعث می‌شوند تا استحکام کششی بتن افزایش یابد. در حقیقت تمام نیروهای کششی وارده به ساختمان به میلگردها وارد می‌شوند. برای ساختمان بتنی کوچک از آرماتورهایی با قطر 12 میلی‌متر یا کمتر استفاده می‌شود؛ اما برای ساختمان بتنی بزرگ از میلگردهایی با قطر 13، 16 و 20 میلی‌متر استفاده می‌شود.

آرماتوربندی به عنوان یکی از مراحل ساخت ساختمان در ساختمان بتنی مورد اجرا قرار می‌گیرد و از حساسیت ویژه ای برخوردار است؛ به همین دلیل درصد خطا باید تا حد امکان پایین باشد وگرنه تهدیدی برای ایمنی ساختمان محسوب خواهد شد.

مقدمه

همه‌ی ما در خانه‌هایی امن و راحت زندگی می‌کنیم و معمولاً وقتی به یک ساختمان قدم می‌گذاریم که ساختمان کاملاً ساخته شده است؛ اما شاید بسیاری از ما درباره‌ی چگونگی ساخت و ساز خانه اطلاعی نداشته باشیم. شاید برای بسیاری از ما این سؤال وجود داشته باشد که مراحل ساخت ساختمان چه هستند و در هر مرحله چه کارهایی باید انجام داد. بسیاری از کسانی که مالک یک زمین هستند، به دلیل آن که همواره از وارد شدن به مراحل ساخت و ساز ترس‌های مبهمی دارند، هیچ‌گاه به فکر ساخت یک ساختمان در زمین‌شان نمی‌افتند. در این مقاله قصد داریم مراحل ساخت ساختمان از صفر تا صد را برای شما توضیح دهیم.

پی‌گذاری ساختمان

پی‌گذاری یا پی‌سازی یکی از مراحل ساخت ساختمان بوده و عملیاتی است که برای استحکام بنیه‌ی ساختمان انجام می‌گیرد. پی‌ها قسمت‌هایی از ساختمان هستند که نیروهای وارده به ساختمان را به زمین منتقل می‌کنند و از این طریق از شدت ارتعاشات کاسته و سبب استحکام ساختمان می‌شوند. برای عملیات پی‌سازی باید ابتدا عمل گودبرداری انجام شود؛ گودبرداری به برداشتن حجم زیادی از خاک زمین گفته می‌شود که در نتیجه‌ی آن یک حفره‌ی بسیار بزرگ در سرتاسر زمین به عمق حداقل نیم متر ایجاد می‌گردد.

در صورتی که ارتفاع ساختمانی که قرار است ساخته شود، زیاد بلند نباشد، گودبرداری در ارتفاع کم صورت گرفته که به آن گودبرداری سطحی نیز گفته می‌شود. این نوع از گودبرداری گاه حتی با کلنگ و بیل به صورت دستی هم قابل انجام است. برای احداث ساختمان‌های بزرگ و برج‌های بلند نیاز به گودبرداری عمیق است که در این صورت این کار با استفاده از بیل‌های مکانیکی و ماشین‌آلات حفاری انجام خواهد شد. گودبرداری تا جایی انجام می‌شود که از بابت نشست‌های احتمالی زمین اطمینان حاصل گردد؛ در این حالت اصطلاحاً می‌گویند که گودبرداری تا رسیدن به زمین بکر انجام می‌شود.

در عملیات پی‌ریزی، بتن اصلی به طور مستقیم با خاک تماس پیدا نمی‌کند؛ بلکه ابتدا یک لایه کم سیمان که اصطلاحاً «سیمان مگر» نام دارد، قرار داده شده و سپس پی‌ها بر روی آن قرار داده می‌شوند. این کار سبب می‌شود تا احتمال خوردگی پی‌ها و فرسایش آن‌ها به حداقل ممکن برسد. در این مرحله همچنین نقشه ساختمان که در آن محل پی‌ها و سایر موارد بر روی کاغذ مشخص شده، بر روی زمین اجرایی می‌گردد

معماری از جمله هنرهایی است که در ایران قدمت بسیار زیادی دارد. هرچند که این هنر مانند سایر هنرهای ایرانی از فرهنگ اسلامی تاثیر پذیرفته، اما ایران به خاطر وجود معماران خلاق و هنرمند توانسته امضای خاص خود را در معماری حفظ کند. از طرفی هنر معماران ایرانی فقط به مرزهای کشورمان محدود نشده و بسیاری از آن‌ها در خارج از کشور نیز طرح‌های جذابی را پیاده کرده و موفقیت‌های چشم‌گیری به دست آورده‌اند. در این مطلب قصد داریم با 10 نفر از معروف‌ترین معماران ایرانی معاصر آشنا شویم.

پیش از شروع معرفی افراد ذکر این نکته لازم است که این 10 نفر تنها معمارانِ ایرانیِ معروف و مطرح نیستند و ترتیب معرفی‌شان نیز ارتباطی با میزان معروفیت‌شان ندارد.

هوشنگ سیحون

هوشنگ سیحون در 31 مرداد 1299 در تهران چشم به جهان گشود. هر چند که خانواده‌اش اهل موسیقی بودند، اما او تصمیم گرفت تحصیلاتش را در زمینه معماری ادامه دهد. سیحون ابتدا مدرک معماری‌اش را در دانشکده معماری هنرهای زیبای دانشگاه تهران گرفت و بعد برای ادامه تحصیل راهی پاریس شد.

سیحون به مرد بناهای ماندگار معروف است. علت این معروفیت هم کارهای چشم‌گیر او در زمینه طراحی بناهای یادبود برای مفاخر ایرانی است. در کارنامه کاری سیحون طراحی آرامگاه نادرشاه در مشهد، طراحی آرامگاه کمال‌الملک در نیشابور، طراحی آرامگاه بوعلی سینا در همدان، طراحی آرامگاه خیام در نیشابور، بازسازی و طراحی آرامگاه فردوسی در طوس، طراحی و ساخت مقبره کلنل محمد تقی خان پسیان و ساخت ساختمان بانک سپه در میدان توپخانه تهران به چشم می‌خورد.

سیحون علاوه بر معماری به نقاشی از مناظر و روستاها نیز می‌پرداخت و در طول حیاتش نمایشگاه‌های متعددی در ایران و خارج از ایران برپا کرد. وی در سال 2012 به عنوان یکی از چهره‌های بزرگ فرهنگ و ادب ایران به کسب جایزه بیتا نائل آمد. سیحون در 5 خرداد 1393 در ونکوور کانادا چشم از جهان فرو بست.

داریوش بوربور

داریوش بوربور متولد هفتم اردیبهشت 1313 در تهران است. او پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در ایران برای ادامه تحصیل راهی انگلیس شد و دیپلم عمومی خود را از دانشگاه کمبریج، مدرک لیسانس در رشته معماری و فوق‌ لیسانس شهرسازی را از دانشگاه لیورپول و دکترای معماری در مناطق خشک و گرم را از دانشگاه ژنو دریافت کرد.

بوربور را «پدر شهرسازی نوین» ایران می‌دانند و این نامگذاری بی دلیل نیست؛ بوربور در سال 1345 شورای عالی شهرسازی ایران را بنیان‌گذاری کرد و تا به حال طرح‌های جامع شهری و منطقه‌ای متعددی از جمله طرح جامعه منطقه نوشهر – چالوس، طرح جامع سراسری کرانه دریای خزر و طرح جامع منطقه آبادان – خرمشهر را ارائه کرده است. یکی از درخشان‌ترین طرح‌های شهرسازی بوربور طرح نوسازی اطراف حرم مطهر امام‌ رضا و طراحی بازار رضای مشهد است.

بوربور علاوه بر معماری و شهرسازی به مطالعات محیط‌ زیستی، نقاشی و مجسمه‌سازی نیز علاقه دارد. او پس از بازگشتش به ایران در سال 1370 «پژوهشکده و کتابخانه مطالعات ایران‌شناسی» را راه‌اندازی کرد.

از جوایز کسب شده توسط بوربور می‌توان به جایزه بین‌المللی مرکوری طلایی ایتالیا در سال 1354 و قرار گرفتن در لیست پنجاه معمار برجسته جهان در دومین نمایشگاه بین‌المللی معماران برجسته دنیا در سال 1367 در بلگراد اشاره کرد.

عبدالعزیز فرمانفرمائیان

عبدالعزیز فرمانفرمائیان متولد سال 1299 و از معماران معروف ایرانی است که بسیاری او را بنیان‌گذار نظام مهندسی نوین در ایران می‌دانند. فرمانفرمائیان پس از گذراندن تحصیلات در دانشگاه هنرهای زیبای پاریس به ایران برگشت و در سال 1333 اولین دفتر مهندسین مشاور ایران را افتتاح کرد. وی چند سال به تدریس در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران مشغول بود.

از فرمانفرمائیان آثار بسیار زیادی به جا مانده که شاید مهم‌ترین و خاطره‌انگیزترین‌شان ورزشگاه آزادی تهران باشد. علاوه بر ورزشگاه آزادی او طراحی ساختمان‌های پرشماری را بر عهده داشته که از میان آن‌ها می‌توان به ساختمان شرکت نفت، مسجد دانشگاه تهران، ساختمان وزارت کشاورزی و وزارت کار و وزارت پست و تلگراف و تلفن، فرودگاه مهرآباد، کاخ مادر سعدآباد، کاخ نیاوران، ساختمان اداری صدا و سیما، موزه فرش تهران و ساختمان بورس تهران اشاره کرد. طرح اولیه فرودگاه جدید امام خمینی و اولین طرح جامع شهری تهران نیز از آثار اوست.

عبدالعزیز فرمانفرمائیان پس از انقلاب از ایران مهاجرت کرد و در 35 سال آخر عمرش که در خارج از ایران سپری شد اثر خاصی از او ثبت نشده. وی سال 1392 در 93 سالگی در اسپانیا درگذشت.

حسین امانت

حسین امانت متولد سال 1321 در کاشان است. او در بیست و چهار سالگی و پس از فارغ‌التحصیلی از رشته معماری دانشگاه تهران در مسابقه‌ای برای طراحی نمادی ایرانی اسلامی از «ایران مدرن» شرکت کرد و در این مسابقه برنده شد. نتیجه‌ اولین کار دوران حرفه‌ای او بنایی است که سال‌هاست به عنوان نمادی از ایران شناخته می‌شود: برج آزادی تهران.

حسین امانت که اکنون ساکن کاناداست تا به حال پروژه‌های فراوانی در ایران و خارج از ایران طراحی کرده است. از میان این پروژه‌ها می‌توان به ساختمان‌های اولیه دانشگاه صنعتی شریف، ساختمان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، شهرک تفریحی دریاکنار و سفارت ایران در پکن اشاره کرد.

حسین امانت به عنوان فردی شناخته می‌شود که در آثارش معماری کلاسیک غربی با روح معماری شرقی پیوند می‌خورد.

بهرام شیردل

در بین معماران ایرانی لیست حاضر بهرام شیردل را به جرأت می‌توان بین‌المللی‌ترین معمار ایرانی دانست. شیردل که متولد سال 1333 در تهران است مدرک کارشناسی‌اش را از دانشگاه تورنتو و کارشناسی ارشدش را از آکادمی هنر کرنبروک میشیگان کسب کرد.

شیردل از معمارانی است که به خاطر روابط بین‌المللی خوبش توانسته پروژه‌هایی در کلاس جهانی طراحی کند و به خاطر آن‌ها جایزه نیز گرفته. از جمله این پروژه‌ها می‌توان به کتابخانه‌ اسکندریه مصر، موزه ملی اسکاتلند، میدان ژاک کارتیه کانادا، کتابخانه کانسای ژاپن، طراحی شهری مونترال در سال 2000، بازسازی شهری سمرقند ازبکستان و طرح شهر جدید چانگلیوی چین اشاره کرد. او برای اکثر کارهایش نشان‌های بین‌المللی دریافت کرده و مورد تقدیر قرار گرفته است.

شیردل در سال 1374 به ایران بازگشت و از آن زمان پروژه‌های چشم‌گیری را در ایران طراحی و پیاده‌سازی کرده است. از جمله این پروژه‌ها می‌توان به مرکز تجارت جهانی شیراز، مجموعه گردشگری پدیده کیش، طرح توسعه حرم حضرت معصومه، ساختمان مرکزی بانک توسعه صادرات ایران و ترمینال مسافری فرودگاه بین‌المللی امام خمینی اشاره کرد. شیردل خودش را رهبرِ در سایه معماری ایرانی می‌داند. او هم‌اکنون ریاست دفتر مهندسان مشاور شیردل و همکاران را بر عهده دارد.

علی اکبر صارمی

علی اکبر صارمی در سال 1322 چشم به جهان گشود. او مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشدش را از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران گرفت و برای ادامه تحصیل راهی آمریکا شد. او پس از کسب مدرک دکتری از دانشگاه پنسیلوانیا به ایران بازگشت و دفتر مهندسین مشاور تجیر را راه‌اندازی کرد. در کارنامه صارمی سابقه تدریس در دانشگاه تهران، دانشگاه فارابی و دانشگاه آزاد اسلامی تهران دیده می‌شود. او نقش مهمی در تربیت نسل جدید معماران ایرانی ایفا کرده است.

صارمی که عضو هیئت امنای انجمن مفاخر معماری ایران بود پروژه‌هایی مانند طراحی ساختمان سفارت ایران در الجزایر و آلبانی، تالار شهر کرمانشاه، آمفی تئاتر انستیتوی پاستور و مجموعه ساختمان‌های شورای شهر مشهد را در کارنامه خود دارد.

علی اکبر صارمی دوم بهمن 1395 چشم از جهان فرو بست.

فرهاد احمدی

فرهاد احمدی که متولد سال 1329 در آبادان است در سال 1356 در مقطع کارشناسی ارشد معماری و شهرسازی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. او فعالیت‌هایش را با ساخت مجموعه‌های مسکونی و خدماتی در مناطق محروم استان خراسان شروع کرد و پس از جنگ تحمیلی درگیر عملیات‌های بازسازی مناطق جنگی شد.

فرهاد احمدی که از سال 1360 عضو هیئت علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی است بیشتر عمر کاری‌اش را وقف آموزش معماران ایرانی کرده. با این حال رد پایش در طرح‌های مختلفی به چشم می‌خورد که به خاطر آن‌ها جوایزی هم به دست آورده است. از جمله ساخت سفارت ایران در سئول که به خاطرش کاندید دریافت جایزه آقاخان نیز شد.

از دیگر کارهای شاخص فرهاد احمدی می‌توان به طرح سفارت ایران در استکهلم، ساختمان مرکز فرهنگی دزفول، باز طراحی جنوب میدان نقش جهان، طراحی جامع دانشگاه هنر اصفهان و کتابخانه مرکزی دانشگاه علم و صنعت اشاره کرد.

کامران دیبا

کامران دیبا 14 اسفند 1315 در تبریز چشم به جهان گشود. او تحصیلات معماری‌اش را در دانشگاه هاوارد به سرانجام رساند و در سال 1345 به ایران برگشت. به خاطر نسبت فامیلی نزدیکش با فرح دیبا، همسر پادشاه سابق ایران، پروژه‌های دولتی گوناگونی را از طریق دفتر مهندسین مشاور DAZ به انجام رساند. از جمله این پروژه‌ها می‌توان به موزه هنرهای معاصر تهران، فرهنگسرای نیاوران و فرهنگسرای شفق اشاره کرد.

مشهورترین اثر کامران دیبا پروژه نیمه تمام شهر جدید شوشتر است که در آن با استفاده از الگوهای ساختاری و گونه‌های ساختمانی سنتی توانست توجه جهانیان را به خود جلب کند. او برای این پروژه موفق شد جایزه آقاخان را، که از نظر مالی برترین جایزه معماری جهان به شمار می‌رود، از آن خود کند. همچنین طرح شهر جدید شوشتر در نمایشگاه آثار معماری و شهرسازی قرن بیستم در سال 2000 به عنوان طرح برگزیده انتخاب شد.

سید هادی میرمیران

سید هادی میرمیران در 23 اسفند 1323 در قزوین به دنیا آمد. او که از فارغ‌التحصیلان رشته مهندسی معماری دانشکده‌ هنرهای زیبای تهران است از سال 1343 تا 1357 در دفتر فنی شرکت ملی فولاد ایران مشغول به کار بود. پس از انقلاب نیز وارد پروژه‌های شهرسازی شد.

از پروژه‌های میرمیران می‌توان به طرح مجتمع مسکونی ائل گلی در تبریز، طرح شهر جدید بهارستان، مجموعه ورزشی رفسنجان، طراحی سفارت ایران در فرانکفورت و بانکوک، طرح کتابخانه ملی ژاپن، طرح ساختمان استانداری تهران و طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران اشاره کرد.

میرمیران در طول زندگی حرفه‌ای‌اش جوایز زیادی کسب کرد که تقدیرنامه افتخار برای طرح کتابخانه ملی ژاپن، لوح تقدیر برای طرح بهسازی میدان کهنه و مسجد جامع عتیق اصفهان، دریافت نشان معماری ایران، طرح برگزیده در مسابقه بین‌المللی موزه تاریخ کالیفرنیا و دریافت نشان معماری ایران از انجمن مفاخر معماری ایران از جمله‌ آن‌هاست. او یکی از پر افتخارترین معماران ایرانی است.

میرمیران در 29 فروردین 1385 و پس از ده سال مبارزه با سرطان درگذشت.

لیلا عراقیان

آخرین فرد لیست ده نفره معماران ایرانی برتر یک بانوی جوان است. لیلا عراقیان متولد 1362 که فارغ‌التحصیل کارشناسی معماری از دانشگاه شهید بهشتی و کارشناسی ارشد از دانشگاه بریتیش کلمبیاست به خاطر طراحی «پل طبیعت تهران» در سطح ملی و بین‌المللی شهرت پیدا کرد.

طرح لیلا عراقیان در سال 1388 برای پل طبیعت برگزیده شد و این پل سرانجام در سال 1393 افتتاح شد. در طراحی این پل توجه به مسائل محیط‌زیستی اهمیت بالایی داشته و به همین دلیل به آن نام پل طبیعت داده شده است. این پل با توجه به طراحی‌‎اش تنها به عنوان نقطه اتصال بین دو مکان به کار نمی‌رود، بلکه می‌تواند در جذب گردشگر از طریق چشم‌انداز طبیعی نیز کمک کند.

طرح پل طبیعت در بین 5 انتخاب برتر 300 معمار جهان در مسابقه معمار شهری آمریکا سال 2015 قرار گرفت. جایزه بین‌المللی خشت طلایی در سال 1393، تقدیر در جایزه معماری آسیا در سال 1394 و جایزه MEIDAA در بخش پروژه‌های عمومی و شهری خاورمیانه بخشی از جوایز و افتخاراتی است که طرح پل طبیعت برای لیلا عراقیان به ارمغان آورده است. در سال 2016 لیلا عراقیان برای این طرح جایزه معماری آقاخان را نیز از آن خود کرد.

جمع‌بندی

در هر رشته و هنری که دست بگذارید بی‌شک نام یک ایرانی موفق به چشمتان می‌خورد. معماری نیز از این قاعده مستثنی نیست. در طول صد سال اخیر روز به روز بر اهمیت و جایگاه هنر معماری در کشورمان افزوده شده و معماران ایرانی نیز با طرح‌هایی خلاقانه توانسته‌اند توانایی خودشان را به اثبات برسانند. ده نفری که در بالا معرفی شدند تنها بخش کوچکی از جامعه موفق معماران ایرانی هستند. افرادی که با ایده‌هایشان در اجسام بی‌روح، روح می‌دَمند